In mijn fotoarchief heb ik een file met de naam ‘verneukte klassiekers’. Daarin sla ik foto’s op van ontwerpklassiekers die door lolbroekende ontwerpers zijn ontdaan van hun ontwerpwaarde in ruil voor onbeduidende en overschatte eigen toevoegingen. Dikwijls vergezeld van een wollig ‘ontwerpverhaal’ ter camouflage van de onbenulligheid.
De serie “A Stacking Hommage” van de Duitse ontwerper Dirk Winkel vind ik een twijfelgeval en daarom gepromoveerd tot ‘schrijvenswaardig’. Hij vertaalde drie designklassiekers, de Barcelona Chair, de Eames' Lounge Chair en Corbusier’s LC2 naar de ‘dertien in ’n dozijn goedkope en stapelbare plastic tuinstoelen’ uit de papierverkwistende huis aan huis folders.
